?Diegene die iets achterlaat omwille van Allaah, Hij zal het voor hem vervangen met iets wat beter is?
Auteur: Shaych `Alie hassan al-Halabie (hafidhahoellaah)
Bron: Al-Asaalah magazine (Nr. 31, pg. 60-61)
De leraar van onze leraars, de grote geleerde en historicus, Shaych Mohammed raaghib at-Tabbaakh (rahiemehoellaah), vermelde het volgende verhaal in zijn boek: ?I`laam an-Nubalaa bi-Tariegh Halab ash-Shuhabaa? (7/231):
?Shaych Ibrahiem al-Hilaalie al-Halabie, een vrome en nobele geleerde, reisde naar al-Azhar universiteit op zoek naar kennis. Terwijl hij kennis zocht, werd hij erg arm, hij was gewoon te vertrouwen op liefdadigheid. Een keer gingen er verscheidene dagen voorbij en hij vond niets om te eten, dus hij werd extreem hongerig.
Dus kwam hij uit zijn kamer in al-Azhar om wat restjes van eten te vragen. Hij vond een open deur waarvan een prettige geur van eten vandaan kwam. Dus hij ging naar binnen en kwam in een keuken terecht met niemand om hem heen. Daar vond hij wat verleidelijke eten, dus pakte hij een lepel en dipte het erin, maar toen hij het naar zijn mond bracht, weerhield hij zichzelf ervan om het te eten, aangezien hij zich realiseerde dat hij geen toestemming had gekregen om ervan te eten. Dus liet hij het en keerde terug naar zijn kamer in de slaapzaal van al-Azhar, nog steeds hongerig.
Maar minder dan een uur ging voorbij, toen een van zijn leraren, vergezeld door een andere man, zijn kamer binnen kwamen. En zijn leraar zij tegen hem: Deze nobele man kwam naar me toe op zoek naar een vrome student van de kennis om te trouwen met zijn dochter, en ik heb jou voor hem gekozen. Dus sta op en kom met ons mee naar zijn huis waar we het huwelijkscontract kunnen afronden tussen jullie twee en je een van zijn huishouden wordt.
Dus Shaych Ibrahiem spande zich in op zijn voeten te staan, gehoorzamend aan het bevel van zijn leraar. En waarlijk, zij namen hem mee naar hetzelfde huis waar hij was geweest, en die hij binnen was getreden en met een lepel in het eten had gedipt!
Dus toen hij ging zitten, huwde de vader het meisje aan hem en werd het eten gebracht. Het was dezelfde eten waar hij zijn lepel in had gedipt en niet had opgegeten. Maar nu at hij ervan en zij tegen zichzelf: Ik weerhield mezelf ervan om het te eten toen ik geen toestemming had, maar nu heeft Allaah mij dit eten gegeven met toestemming.
Naderhand, ging zijn vrouw met hem terug naar Halab, nadat zijn studie was voltooid. En ze beviel van vrome kinderen van hem.
Dus dit zijn de vruchten van geduld en dit is het resultaat van Taqwaa, zoals Allaah zegt (in de betekenis van de ayaah):
?En wie dan ook Taqwaa van Allaah heeft, Hij zal een uitweg voor hem maken (van moeilijkheden) en Hij zal voor hem zorgen vanuit plaatsen die hij zich nooit zou kunnen voorstellen. [Soerah at-Talaaq: 2-3]
Maar wat betreft degene die haastig zijn, diegen die niet onderscheiden tussen de waarheid en valsheid, zoekend naar de kortstondige ijdelheid van deze wereld, zij zullen nooit iets anders voelen dan verdriet en leed in hun harten, want zij zullen nooit het wereldse leven bereiken nog zullen zij ooit de religie bereiken.
Dit omdat zij de uitspraak van Allaah vergeten, of misschien verwaarlozen:
?Is Allaah niet genoeg voor Zijn dienaren? [Soerah az-Zumar: 36]
Wat betreft degene die geduldig en standvastig zijn en die taqwaa hebben, zij zullen overwicht bereiken in dit leven en eer bij hun Heer op de Dag des Oordeels. En Allaah zegt (in de betekenis van de ayaah):
?Dus geef blijde tijdingen aan de geduldigen? [Soerah al-Baqarah: 155]
En Hij zegt:
?Voorwaar, de gelovigen zullen hun beloning krijgen zonder afrekening? [Soerah az-Zoemar: 10]
do okt 09, 2008 10:58 am