“Voorwaar, Allaah verandert de (goede) toestand van een volk niet, totdat zij hun eigen toestand veranderen”

Allaah verandert de toestand van een volk niet tenzij…

بسم الله الرحمن الرحيم

Alle Lof is aan Allaah, we prijzen Hem, zoeken Zijn hulp en vragen Hem om vergeving. We zoeken toevlucht bij Allaah tegen het kwaad van onze daden. Eén ieder die leiding krijgt van Allaah, niemand kan hem af laten dwalen en wanneer Allaah iemand laat dwalen, niemand kan hem vervolgens leiding geven. Ik getuig dat er niets en niemand aanbiddenswaardig is behalve Allaah alleen, zonder enige partners, en ik getuig dat Mohammed Salla Allahoe 'aleehie wassalaam zijn dienaar en Boodschapper is.

Het wordt vaak gezegd in de kringen van degenen die beïnvloed zijn door de oproepen en methodologieën die tegenstrijdig zijn met de Soennah, dat: ‘Allaah verandert de toestand van een volk niet totdat zij veranderen wat in hun regeringen zit.’ Dit is hun algemene denkwijze, het weerspiegelt zich in hun gedrag, in hun uitspraken en het is het basis-principe waarop hun methodologie is gebaseerd.

Ondanks dat er geen twijfel over bestaat dat de huidige situatie in veel landen van de Islaam afschuwelijk is, en dat er in veel van de regerende instanties en de machthebbers kwaad schuilt in, en dat de Sharie’ah (Wet) van Allaah niet al om heerst en dat er veel fisq (losbandigheid), dhoelm (onrechtvaardigheid) en koefr (ongeloof)[1] heerst, bestaat er ook geen twijfel over dat:

“Voorwaar, Allaah verandert de (goede) toestand van een volk niet, totdat zij hun eigen toestand veranderen” (Soera Rad 13:11)

Ibn Abil-‘Izz al-Hanafi (rahiemehoellaah) heeft gezegd:

“Wat betreft het gehoorzamen van de machthebbers, ondanks dat zij de mensen onderdrukken, dan is dat omdat het kwaad en de nadelen die ontstaan bij het tegen hen in opstand komen vele malen erger zijn en groter in aantal, dan datgene dat resulteert uit de onderdrukking van de machthebbers zelf. Terwijl als we geduld hebben met hun onderdrukking zal dat als een boetedoening zijn van zonden en een vermenigvuldiging van de beloning. Want Allaah heeft hen niet de macht over ons gegeven behalve door de corruptie van onze eigen daden, waarvoor men dus een gelijksoortige vergelding krijgt (al-djazaa min djins il-'amal). Daarom is het aan ons om ons best te doen (idjtihaad) in het zoeken van vergeving, het tonen van berouw en het proberen onze daden goed te maken. Allaah de Allerhoogste zegt: “En wat voor ramp jullie ook treft, het komt van hetgeen jullie handen hebben verdiend, en toch vergeeft Hij velen” En Hij de Allerhoogste zegt: “En wat voor een kwaad jullie ook treft, het komt uit jullie eigen zielen”, en Hij de Allerhoogste zegt: “En vervolgens keren wij een aantal van de onderdrukkers tegen anderen voor hetgeen dat zij verdienen”. Daarom, als de onderdaan (van een land) zich wil redden van de onderdrukking van een tirannieke leider, dan moet hij het onderdrukken van mensen zelf ook laten.” (Sharh 'Aqiedatoet-Tahaawiyyah).

Al-Hasan al-Basrie (rahiemehoellaah) (d.110) heeft gezegd:

“Voorzeker, Al-Haddjaadj (één van de tirannieke bevelhebbers onder het gezag van de Banie Oemayjah chaliefen) is de bestraffing van Allaah. Dus verwerp de bestraffing van Allaah niet met je eigen handen. Integendeel je moet jezelf onderwerpen en nederigheid tonen, omdat Allaah de Allerhoogste zegt: “En voorzeker, Wij hebben hen met de bestraffing getroffen, toch werden zij niet ootmoedig tegenover hun Heer en zij werden niet nederig.” (Soerah Al-Moe'minoen 23:76).” (Minhadj as-Soennah van Shaychoel-Islaam 4/528).

Ibn Sa’d (rahiemehoellaah) levert over in zijn Tabaqaat al-Koebraa (7/163-165):

“Een groep Moslims kwamen bij Hasan al-Basrie en zochten een oordeel en goedkeuring om te rebelleren tegen al-Hadjdjaadj (een tirannieke en medogenloze heerser). Dus zij vroegen: “O Aboe Sa’ied! Wat is jouw mening over het in opstand komen en vechten tegen deze onderdrukker die onwettig bloed heeft laten vloeien en onwettig bezit heeft afgenomen en dit en dat?” Vervolgens zei al-Hasan: “Ik ben van mening dat hij niet bevochten mag worden. Als dit een bestraffing is van Allaah, dan zullen jullie niet in staat zijn het te verwijderen met jullie zwaarden. Als dit echt een beproeving is van Allaah, wees dan geduldig totdat Allaah’s oordeel komt, en Hij is de beste der rechters.” Vervolgens verlieten zij al-Hasan, ze waren het niet met hem eens en rebellerde tegen al-Haddjaadj. Al-Haddjaadj vermoorde hen allemaal. Al-Hasan zei altijd: “Als de mensen nou geduld hadden wanneer zij worden getest door een onrechtvaardige leider, dan zal het niet lang zijn voordat Allaah hen een uitweg geeft. Desondanks haasten zij zich altijd naar hun zwaarden, dus dan zullen zij bij hun zwaarden blijven. Bij Allaah! Zij hebben geen enkele dag ook maar enig goeds weten voort te brengen.”

Dus de manier van de Selef is te erkennen dat onheil en rampspoeden de gemeenschap alleen treffen dankzij hetgeen dat zij zelf verdient hebben aan zonden en ongehoorzaamheid, laat staan Shirk en Innovaties!!! En dat is dan ook de reden dat zij bij dit soort aangelegenheden het probleem eerst bij hun eigen zielen zochten en probeerden hier de daadwerkelijke oorzaken te vinden, en vervolgens probeerden zij dat eerst te veranderen.

Ongelukkigerwijs wordt deze methodologie afgeschemerd als een bid'ah van de Qadariyyah (diegenen die overtuigd zijn van dat Al-Qadr (Voorbestemming) niet bestaat) en als één van de manieren van de Moerdji’ah (diegenen die geloven dat geen zonden het geloof deert zoals ook geen goede daad van nut is in staat van ongeloof). Maar in feite is het de methodologie van Iemaam Maalik (rahiemehoellaah), die hierover heeft gezegd: “Het laatste gedeelte (in latere tijden) van de Gemeenschap zal niet verbeterd worden behalve door hetgeen dat ook het voorgaande gedeelte verbeterde.”

En hiermee wordt niets anders dan de Methodologie van de Profeten in het uitnodigen naar Allaah mee bedoelt, in tegenstelling tot de manier van de afvallige Chawaaridj (sekte die zondaren als ongelovigen verklaren).

En hiermee wordt niets anders dan de Methodologie van de Profeten in het uitnodigen naar Allaah mee bedoelt, in tegenstelling tot de manier van de afvallige Chawaaridj (sekte die zondaren als ongelovigen verklaren).

En daarom adviseren de Iemaams van deze tijd de Moslims in Algerije (e.d.) trouw te blijven aan deze methodologie in hun poging het land te hervormen.

Iemaam al-Albaanie (rahiemehoellaah) heeft in een bericht die hij naar de leiders (van verschillende groeperingen) in Algerije gestuurd heeft gezegd:

“…En voorzeker, de Profeet begon met het opzetten van een Islaamitische staat door het uitnodigen naar de Tauwhied en het waarschuwen over het aanbidden van afgoden. Vervolgens verzamelde hij iedereen die gehoor gaf, en beschaafde hen met de Sharie'ah (Islaamitische Wet) totdat zij allen als één enkele lichaam werden, zodanig dat als een gedeelte klaagt over pijn of iets dergelijks dan zou de rest met alertheid moeten reageren, zoals wordt vermeld in een authentiek hadieth dus als iemand waarachtig is in zijn wens een Islaamitische staat op te zetten, dan moet hij niet alle mensen op een hoop gooien en ze samen brengen ondanks de verschillen in hun gedachtengang en hun ideologische achtergrond, zoals het wel het geval is bij een aantal zeer bekende Islaamitische groeperingen vandaag de dag. Voorzeker, het is een verplichting om hun manier van denken en hun begrip te verenigen op de authentieke fundamenten van de Islaam: het Boek, de Soennah en het begrip van de Vrome Voorgangers...” [2]

Iemaam 'Abdoel-'Aziez ibn Baaz (rahiemehoellaah) heeft gezegd (In een reactie op een aantal uitspraken van de activisten in Algerije die beweren dat hij hen geadviseerd heeft de wapens op te nemen): “ Wanneer één van de Algerijnse doe’at (uitnodigers) over mij gezegd heeft dat ik tegen hen heb gezegd dat zij de politie moeten vermoorden of dat zij de wapens op moeten nemen tijdens hun uitnodiging naar Allaah dan is dat een leugen en niet correct. De uitnodiging naar Allaah gaat gepaard met goede manieren, ‘Allaah zegt, de Boodschapper zei’. Het gaat gepaard met het herinneren aan, met waarschuwingen, met aanmoedigen en met ontmoedigen. Dit is de manier waarop de uitnodiging naar Allaah plaats vindt, precies zoals de Profeet Salla Allahoe 'aleehie wassalaam en zijn metgezellen dat deden in de Makkah al-Moekarramah voordat zij daar aan de macht waren. Zij riepen de mensen niet op om de wapens op te nemen, maar riepen hen op met de verzen van de Qor`aan, goede woorden, en goede manieren, omdat dit alles helpt een verbetering tot stand te brengen en zo zal men sneller de waarheid accepteren. Wat betreft het uitnodigen naar Allaah gepaard met moordaanslagen, het doden van mensen, vechten etc. etc., dan is dat niet van de Soennah van de Profeet Salla Allahoe 'aleehie wassalaam noch is dat van de Soennah van zijn Metgezellen. Echter, toen hij naar Medienah emigreerde en daar met de wil van Allaah het gezag in handen kreeg en er een groeiende macht ontstond, toen werd pas de Djihaad tot stand gebracht en verplicht gesteld en tevens ook de Hoedoed (grenzen) wetgeving. Hij Salla Allahoe 'aleehie wassalaam voerde Djihaad tegen de Moeshrikien (godenaanbidders) en bracht vervolgens de Hoedoed tot stand nadat Allaah hem beval dit te doen.” (Cassette opname op 26e Dhoel Hidjah 1414H, ‘De blootstelling van het bedrog van Salmaan al-'Auwdaah over Iemaam Ibn Baaz.’, lees ook eens: ‘Maadaarik un-Nadhar’ (blz. 346-348 2e editie).)

Er werd Shaych Ibn 'Uthaymien (rahiemehoellaah) gevraagd:
“Heeft u de Algerijnen geadviseerd hun standpunten vast te houden met betrekking tot de regering in Algerije?”

De Shaych rahiemehoellaah antwoorde:

"Wij hebben nog nooit zoiets gezegd.”

De vrager zei:

“Als men rekening houdt met de ernst van deze situatie is het dan toegestaan om naar de landen van de ongelovigen te emigreren (hiedjrah)?”

De Shaych rahiemehoellaah antwoorde daarop:

”Het is verplicht om geduld te hebben. Het land is tenslotte een land van Islaam, de oproep voor de vijf gebeden wordt dagelijks omgeroepen en naast de vijf dagelijkse gebeden wordt er ook Djoemoe'ah en een aantal andere gezamelijke gebedsdiensten gehouden zoals ’Ied en de begrafenis gebeden. Daarom is het verplicht om geduld te hebben totdat Allaah het bevel geeft.”[3] (Cassette opname Shawwaal 1414H, staat vermeld in het boek ‘Maadaarik un-Nadhar, en tevens in ‘Baraa’ah `Ulamaa il-Oemmah min Tarkiyaat Ahlil-Bid’ah’, gecontroleerd door Shaych Ibn 'Uthaymien (rahiemehoellaah) zelf.)

En vergelijk dit eens met een uitspraak van Shaychoel-Islaam Ibn Temiejah rahiemehoellaah betreffende de aanvang van de Tartaarse invasie: “Het is voor deze reden dat de mensen van kennis en geloof en degenen met een goede inzicht in de omstandigheden, de Tartaren bij deze gelegenheid (in eerste instantie) niet bevochten, omdat het vechten in dit geval (de situatie waarin zij verkeerden) niet hetgeen is wat door Allaah en Zijn Boodschapper Salla Allahoe 'aleehie wassalaam wordt voorgeschreven.

Want wanneer het resulteert in kwaad en corruptie, en de gewenste hulp en overwinning van Allaah tijdens deze specifieke gevechten uit blijft, dan zal voor degeen die dat weet en er toch mee door gaat, zowel geen aardse als Hemelse beloning zijn. Intussen koesterden degenen die van mening waren dat in deze situatie de voorgeschreven type van vechten wel van toepassing was veel wantrouwen over de intenties van degenen die van mening waren dat dit niet het geval was.

Wannneer dit bekend werd, begonnen we de mensen op te dragen om oprecht te zijn in de religie van Allaah de Almachtige, en maakten hen duidelijk dat zij hulp en verlossing alleen bij Allaah moesten zoeken, en niet bij een Engel of een Profeet die hen gestuurd was.

En zoals Allaah de Allerhoogste zei op de Dag van Badr: “Wanneer jullie Allaah om bijstand verzochten gaf Hij daaraan gehoor.”, en het is overgeleverd dat de Boodschapper Salla Allahoe 'aleehie wassalaam zei op de Dag van Badr: “O Eeuwige (Hayy), O Zelf-Onderhoudende, Instandhouder (Qayyoem), er is niets en niemand aanbiddenswaardig behalve U, in Uw Genade zoek ik hulp.”, en in een andere verwoording: “…verbeter al mijn aangelegenheden, en laat me niet afhankelijk zijn van mezelf, al is het maar tijdens het knipperen van een oog, noch laat mij afhankelijk zijn van iemand van Uw creatie.”

Toen vervolgens de aangelegenheden van de mensen beter werden en zij oprecht werden in het zoeken naar hulp en bevrijding van hun Heer Alleen, hielp Hij hen tegen hun vijanden met machtige bijstand en hulp. En de Tartaren leden een nederlaag zoals zij die nog nooit geleden hadden.

Dit alles was het gevolg van de verwezenlijking van de Tauwhied van Allaah en gehoorzaamheid aan Hem en zijn Boodschapper Salla Allahoe 'aleehie wassalaam, hetgeen dat er voor die tijd niet was. En voorwaar, Allaah de Allerhoogste helpt Zijn Boodschapper en degene die geloven, in het leven van deze wereld en het Hiernamaals en de Dag dat de getuigen op zullen staan…” Einde van Shaychoel-Islaam’s woorden.

En dit advies is het advies dat de Iemaams van de Selef van elke eeuw en elke tijdperk geven, dat men moet uitnodigen naar de Tauwhied en de Soennah en men alles wat daar tegenover staat af moet stoten, omdat dat de basis is van al het goede en verbetering.

Dus het begin van alle verbetering is correctie en degelijke kennis, die ondanks het overwicht aan Shirk en Innovatie en hun mensen, nog steeds aanwezig is. Men moet handelen naar deze kennis en dit alles moet zich in de harten en zielen van de mensen wortelen.

Daarom beschouwen wij de Da`wah van de uitnodigers naar ‘al-Haakimiyyah’ (de doelstelling van het overnemen van het gezag onder het mom van dat er niet geregeerd wordt met de Wetten van Allaah zoals dat bekend is bij de Qotbie en Soeroerie sekten etc.), zoals degenen in Egypte, als nutteloos, dom, onvruchtbaar, doelloos en dwalend. Het is zelfs zo dat zich te midden van deze mensen de grootste van al het kwaad bevindt, de Grote Shirk, en het bestaan van afgoden en graftombes, die van al-Hoessein, al-Badawie, Sinjar, Toesoeqi, Zainab en anderen, die allemaal aanbeden worden naast Allaah. En in de aanwezigheid van al dit kwaad verwachten de Theoreticussen van ‘al-Haakimiyyah’ dat Allaah hen de overwinning en succes schenkt!

Shaych Saalih al-Fauwzaan (hafidhehoellaah) heeft gezegd: “Daarom is het nodig voor deze groeperingen dat zij hun ideeën en hun begrip corrigiëren door terug te gaan naar het Boek en de Soennah, om vervolgens kennis te nemen van de Methodologie van de Boodschappers in het uitnodigen naar Allaah. Omdat voorwaar, Allaah, Degeen vrij van alle imperfecties, heeft ons ingelicht dat oppergezag en rechtvaardig regeren (hetgeen dat centraal staat bij de oproep van de bovenvermelde sekte!), niet bereikt kan worden behalve na het corrigiëren van de ‘Aqiedah, zodat alle aanbidding puur en alleen voor Allaah is en de aanbidding van al het andere opgegeven wordt. Allaah de Allerhoogste zegt:

“En Allaah heeft degenen onder jullie die geloven en goede werken verrichten beloofd dat Hij hen zeker op aarde als gevolmachtigden aanstelt, zoals Hij degenen vََr hen als gevolmachtigden aanstelde, en dat Hij hun Godsdienst tot stand brengt en hen de mogelijkheid geeft hun Religie te practiseren die Hij hen heeft bevolen te volgen, en dat Hij hun vrees vervangt voor veiligheid. Zij aanbidden Mij en zij kennen Mij in niets deelgenoten toe. Maar wie daarna ongelovig zijn, zij zijn degenen die zwaar zondig zijn.” (Soerah an-Noer Vers 55)

Deze mensen willen dus een Islaamitische Staat stichten vََoordat zij de landen hebben gereinigd van ongeloof dat zich manifisteert in de vorm van het aanbidden van dode mensen en het bezoeken van hun graven (voor het vragen van hulp en bijstand). Deze verafgoding is vergelijkbaar met het aanbidden van ‘al-Laat’, ‘al-Oezzaa’ en ‘Manaat’, het is zelfs erger. Zij proberen dus het onmogelijke:

Degeen die grootheid zoekt zonder moeite en inspanning, verspilt zijn leven omdat hij het onmogelijke zoekt.

Voorwaar, het tot stand brengen en het toepassen van de Sharie'ah en de voorgeschreven straffen, en het stichten van een Islaamitische Staat, en het ontwijken van alles dat verboden is, en het voltooien van alles dat geboden is, dit zijn allemaal rechten van Tauwhied, zaken die het perfectioneren en eruit voortvloeien. Dus hoe kunnen wij dan aandacht geven aan hetgeen wat van ondergeschikt belang is, terwijl wij hetgeen van primair belang verwaarlozen?” (Voorwoord Manhadj ul-Anbiyaa fid-Da’wah Illallaah’ het profijtvolle boek van Shaych al-'Allaamah Rabie' ibn Haadie al-Madchalie (hafidhehoellaah) blz. 14t/m16)

En het is ook wel toepasselijk om een aantal uitspraken van Shaych Saalih al-Fauwzaan te citeren betreffende degenen die onbeperkte, onvoorwaardelijke en generaliserende Takfier (moslims ongelovig verklaren) maken, en daarmee niet trouw blijven aan de principes van de Sharie'ah. Vaak gebruiken zij zelfs de woorden van Shaych Saalih al-Fauwzaan zélf, om dit goed te spreken. Dus laten we eens kijken hoe hij hen weerlegt.


Het volgende is een fragment van een cassetteopname, ‘Vragen en antwoorden over Haakimiyyah’ en deze kan tevens beluisterd worden op de Engels internet-site, SalafiPublications.Com : The Salafi, Creed, Worship and Methodology: Salaf us-Salih, artikelnummer MNJ 050014.

Vraagsteller: “Er zijn mensen die uit uw woorden in Kitaab at-Tauwhied, betreffende ‘al-Haakimiyyah’ en het regeren met wetten anders dan degene die door Allaah zijn geopenbaard, bepaalde conclusies hebben getrokken . Zij begrepen hieruit dat u (bij die daad alleen) een specifieke Takfier uitspreekt over een specifieke regeringsleider die niet rechtspreekt met hetgeen dat door Allaah is geopenbaard. En zij pasten deze uitspraak toe (althans hetgeen wat zij ervan begrepen ) op de regeringsleiders van de Golf-Staten.”

Shaych al-Fauwzaan (hafidhehoellaah): [Lacht eerst!]… is het te wijten aan Hawaa (Begeerte)?… de woorden zijn duidelijk. De onderscheiding (Tafsiel) die is vermeld (in Kitaab at-Tawhied) duidt op hen. En het werd ook gezegd dat degeen die de sharie'ah in zijn totaliteit vervangt met een andere wet, dan is dat het bewijs dat hij deze wereldlijke wet als beter beschouwt, en wie deze mening met hem deelt, is een ongelovige (met nadruk gezegd). Dit wordt in hetzelfde boek gezegd… hoe het ook zij, zij nemen alleen van het boek via hun eigen begrip, en wat van voordeel voor hen is, maar zij nemen afstand van de rest van de woorden. Als zij alle woorden vanaf het begin hadden gelezen, dan was voor hen de zaak duidelijk geworden.

Vraagsteller: “En moet men de uitspraak van Shaych Mohammed Ibn Iebraahiem (rahiemehoellaah) op dezelfde manier gebruiken?”

Shaych al-Fauwzaan: “Ja, op dezelfde manier. Met zijn woorden wordt bedoeld degene die de Sharie'ah afschaft en vervangt met een andere wet, dit zou het bewijs zijn dat hij van mening is dat deze wet beter is als de Sharie'ah, en zo’n persoon is een ongelovige, daar is geen twijfel over.”

Vraagsteller: “Bedoelen zij de regeringsleiders van de Golf-Staten O Shaych?”

Shaych al-Fauwzaan: (een aantal moeilijk verstaanbare woorden)… “…de woorden (in het boek) zijn algemeen. Wat betreft een volk en specifieke individuen, dan vereist dit onderzoek.

Vraagsteller: “Dus er is een verschil in het ongelovig verklaren (Takfier) van een specifieke individu en algemene regelgeving?”

Shaych al-Fauwzaan: “Ja, in algemene regelgeving…

Vraagsteller: “Dus uw intentie was er alleen om een algemene regel duidelijk te maken (en niet een oordeel over specifieke individuen)?”

Shaych al-Fauwzaan: “Jazeker ging het hier om algemene regelgeving, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar deze mensen zeggen dat ik ermee de regeringsleiders van de Golf-Staten bedoelde?”

Vraagsteller: “Ja, dat klopt, maar zij laten zich gewoon leiden door al-Hawaa (Begeerte).

Shaych al-Fauwzaan: “Ja, Hawaa…” …(een aantal moeilijk verstaanbare woorden)… … “is dit een verbetering? Het uitvoeren van Takfier over de regeringsleiders van de Golf-Staten, is dat van het verbeteren (van omstandigheden)?”

Vraagsteller: “Nee, dat is het niet…”

Shaych al-Fauwzaan: “Het is geen verbetering… het is alleen maar het doen ontsteken van problemen en rampspoeden (Fietnah).”

Vraagsteller: “Moge Allaah u belonen.” Einde gesprek.

Neem acht in hetgeen dat Shaych Saalih al-Fauwzaan ons hier heeft medegedeeld. Konden degenen die zijn woorden misbruiken, om te zwelgen in de Madhab van de Chawaaridj (door het maken van onbeperkte en onvoorwaardelijke Takfier, en daarmee niet trouw blijven aan de principes van de Sharie'ah betreffende Takfier) maar oprecht oprecht zijn in het gebruiken van deze woorden en acht nemen door er een les of twee van te leren. Shaych Saalih al-Fawzaan staat los van hen, en zij staan los van hem.

En wij vermelden hierbij nog een keer de uitspraak van Shaych Ibn 'Uthaymien: “Deze woorden zijn erg goed (van Iemaam al-Albaanie): (“Wat voor nut heeft het om de leiders van de moslims tot ongelovigen te verklaren, welk voordeel denken zij te bereiken? Zijn ze in staat hen tegen te houden? Nee, dat zijn ze niet. En nou is het ‘t geval dat 50 jaar lang de joden Palestina bezetten, en dat de gehele Islamitische gemeenschap (zowel Arabieren als niet-Arabieren) niet in staat blijkt te zijn hen te verwijderen. Als we ons hier bewust van zijn, hoe kunnen we onze regeringen dan gaan belasteren (takfier over hen maken) terwijl we weten dat we niet in staat zijn hen tegen te houden, en dat bloed zal gaan vloeien, en dat het nemen van andermans bezit toegestaan zal worden, en zelfs de eer van mensen. En na dit alles hebben we niet eens bereikt wat we willen! Daarom, wat is dan het voordeel? Al zou zo’n persoon ervan overtuigd zijn (en of hij dat echt gelooft is tussen hem en Allaah) dat er iemand onder de regeringsleiders ongelovig is in de waarheid en koefr pleegt dat hem buiten de religie doet treden, wat is dan het voordeel dat hij denkt te bereiken met het verkondigen en verspreiden van zijn overtuigingen, behalve het aanwakkeren van problemen en rampspoeden?!”)” (Fitnah of Takfier, blz. 74)

Samenvattend kunnen wij zeggen dat Allaah de omstandigheden van de Gemeenschap niet verandert totdat zij hetgeen aan Shirk, Innovatie, Zonden en Ongehoorzaamheid dat in zichzelf zit verandert. Dit is de bron en de wortel. Wat tyrannieke regeringsleiders betreft, wiens toestanden vaak tussen Fisq, Dhoelm en Koefr zweven, zij zijn een teken dat de Oemmah is verandert, en zij zijn slechts een bestraffing en een vernedering voor de Oemmah. Zij zijn namelijk een afspiegeling van de mensen waar zij over regeren. En in de bovenvermelde woorden van ‘Ibn Abil-‘Izz al-Hanafi’ staan werkelijk zeer grote lessen.

De da’wah van de activisten is het veranderen van de omstandigheden van de Oemmah door de omstandigheden van de regeringsleiders en de Staten te veranderen. Maar al doende behandelen ze alleen de symptomen en niet de oorzaak. In sommige gevallen, door het toepassen van deze methode, maken zij de symptomen alleen erger, zoals hetgeen dat in Syrië, Egypte en Algerije is voorgevallen. Voorwaar dit is de letterlijk erfenis van degenen die al-Hasan al-Basri betwistten. Zij brachten geen enkel goeds tot stand, noch hun hedendaagse tegenhangers. En tijdens dit alles zien we de tyrannie van een onderdrukker niet door de vingers, we ondersteunen het niet en gaan het ook niet rechtvaardigen.

Moge de gebeden en vrede met Mohammed Salla Allahoe 'aleehie wassalaam, zijn familie, zijn metgezellen en degenen die zijn Soennah volgen tot aan de Dag de Oordeels.
________________________________________
Oorspronkelijke titel: Allaah does not change the condition of a people unless…
Bron: SalafiPublications.Com : The Salafi, Creed, Worship and Methodology: Salaf us-Salih, artikelnummer MNJ110001
________________________________________

[1] Ibn al-Qayyim (rahiemehoellaah) heeft gezegd “Dit is een geweldig onderwerp en kennis erover kan heel gunstig zijn, maar dankzij de onwetendheid over dit onderwerp wordt er een grote fout gemaakt met betrekking tot de Sharie’ah…” vervolgens zei hij, na het aantonen dat de basis van de Sharie’ah gebouwd is op het welzijn en voordelen van de dienaren: “De Profeet Salla Allahoe 'aleehie wassalaam heeft voor zijn gemeenschap verplicht gesteld dat zij het kwaad af moeten wijzen, omdat via deze afwijzing het goede waar Allaah en zijn Boodschapper Salla Allahoe 'aleehie wassalaam zo van houden wordt verwezenlijkt. En als het afwijzen van dat kwaad lijdt tot iets dat nog gruwelijker is en wat nog meer gehaat wordt door Allaah en zijn Boodschapper Salla Allahoe 'aleehie wassalaam dan is het niet toegestaan het af te wijzen, ondanks dat Allaah het haat en diegene die de zonde begaat verafschuwt! En dat is ook het geval bij het afwijzen (Inkaar: is het afwijzen van het slechte door het goede te gebieden via advisering etc. met woorden, daden of een afwijzing van het hart! –Aboe 'Oebaydillaah) (inkaar) van het gezag van koningen en machthebbers en het rebelleren tegen hen (gewapende opstand etc.) want voorwaar, dat is de basis en het fundament van elk kwaad (sharr) en elke rampspoed (fitnah) tot het eind der tijden.” (Ibn al-Qayyim in ‘I’laam ul-Muwaqqi’een an Rabbil-'Aalamien.)

Shaych Ibn ‘Uthaymien (rahiemehoellaah) heeft gezegd:
“Deze woorden zijn erg goed (van Iemaam al-Albaanie): “Wat voor nut heeft het om de leiders van de moslims tot ongelovigen te verklaren, welk voordeel denken zij te bereiken? Zijn ze in staat hen tegen te houden? Nee, dat zijn ze niet. En nou is het ‘t geval dat 50 jaar lang de joden Palestina bezetten, en dat de gehele Islaamitische gemeenschap (zowel Arabieren als niet-Arabieren) niet in staat blijkt te zijn hen te verwijderen. Als we ons hier bewust van zijn, hoe kunnen we onze regeringen dan gaan belasteren (takfier over hen maken) terwijl we weten dat we niet in staat zijn hen tegen te houden, en dat bloed zal gaan vloeien, en dat het nemen van andermans bezit toegestaan gemaakt zal worden, en zelfs de eer van mensen aangetast zal worden. En na dit alles hebben we niet eens bereikt wat we willen! Daarom, wat is dan het voordeel? Al zou zo’n persoon ervan overtuigd zijn (en of hij dat echt gelooft is tussen hem en Allaah) dat er iemand onder de regeringsleiders ongelovig is in de waarheid en koefr pleegt dat hem buiten de religie doet treden, wat is dan het voordeel dat hij denkt te bereiken met het verkondigen en verspreiden van zijn overtuigingen, behalve het aanwakkeren van problemen en rampspoeden?!” (Fietnah of Takfier, blz. 74)

[2] Zoals vermeld staat inzijn brief gedateerd op 19 Djoemaadah al-Aachir 1412NH, en een copie van zijn brief kan gevonden worden in het boek ‘Maadaarik un-Nadhar (blz. 335-336) 2e editie.

[3] Vergelijk deze uitspraak eens met de bovenstaande uitspraak van al-Hasan al-Basri.